Ilość narządów, która została przeszczepiona pokazuje, jak skomplikowana i wymagająca ogromnego doświadczenia była ta operacja. Jest to kolejne potwierdzenie tego, że w naszym kraju pracują świetni specjaliści, którzy wykorzystują swoją wiedzę i umiejętności aby nieść pomoc pacjentom. Jak zostało opisane w ostatnim artykule ośrodki w Stanach Zjednoczonych oraz Belgii chcą czerpać wiedzę od polskich lekarzy w operacjach rekonstrukcyjnych, które należą przecież do najtrudniejszych zabiegów. Z pewnością tego rodzaju współprace przynoszą ogromne korzyści dla obu stron, co przecież w przypadku medycyny jest bardzo ważne.

Zapotrzebowanie na przeszczepy ma nadal tendencję wzrostową, natomiast podaż narządów jest wciąż niewystarczająca. Istotnym problemem na całym świecie jest pozyskiwanie możliwych dawców. Względy kulturowe, organizacyjne oraz medialne przyczyniły się do zmniejszenia liczby donacji w kilku ostatnich latach. Transplantacja narządów jest metodą, która ratuje ludzkie życie. Chory potrzebuje zdrowego narządu, aby mógł dalej cieszyć się życiem. Obecnie poglądy etyczne oraz przekonania religijne dotyczące transplantacji narządów budzą wiele kontrowersji i dyskusji. Medycyna transplantacyjna jest wyjątkową formą leczenia, zdobywająca coraz szersze grono badaczy. Stanowi jedną z wielu specjalności medycznych, która związana jest z licznymi problemami natury etycznej i moralnej. Przyszłość rozwoju transplantologii w znacznej mierze zależy od poziomu akceptacji społecznej oraz gotowości pomocy drugiemu człowiekowi. W badaniach własnych wykazano, iż ankietowani akceptują pobranie narządów od osób zmarłych. Taką akceptację zadeklarowało aż 90% respondentów. Przeprowadzone badania własne potwierdzają także inni autorzy. Z raportu badań ISPSOS opracowany przez Kośmider-Cichomską A. wynika, iż zdecydowana większość Polaków czyli 78% w wieku 15 lat i więcej w sposób jednoznaczny lub z pewnym wahaniem, akceptuje pobieranie narządów od zmarłych w celu leczenia i ratowania życia osobom chorym. Studenci uczelni medycznych w 82% odpowiedzieli, że zdecydowanie akceptują pobieranie narządów od osób zmarłych, trochę mniej czyli w 82% potwierdzili to lekarze, następnie 65% pielęgniarki oraz 64% studenci uczelni pozamedycznych. Najmniejszy odsetek odnotowano w próbie ogólnopolskiej - 39%. Zarówno lekarze jak i studenci medycyny w większości w sposób jednoznaczny i zdecydowany opowiadają się za pobieraniem narządów od osób zmarłych i wyróżniają się pod tym względem na tle pozostałych badanych grup . Praca badawcza Makary-Studzińskiej M. i wsp. wskazuje na to, iż ideę transplantacji narządów popiera więcej pielęgniarek z wyższym wykształceniem, niż z wykształceniem średnim. Pielęgniarek akceptujących tą ideę z wykształceniem licencjackim i średnim było 86% i 80%. Z kolei pielęgniarki z wykształceniem średnim w 22% były przeciwne tej kwestii . W badaniach przeprowadzonych przez Pietruszkę M. oraz Falkowską-Pijagin E. wykazano, iż większość pielęgniarek i lekarzy tj. 96% osobiście akceptuje pobieranie narządów od osób zmarłych w celu ratowania zdrowia i życia osób chorych. Z danych Centrum Badania Opinii Społecznej (wyniki opracowania Derczyńskiego W.) wskazują, iż 87% polskiego społeczeństwa akceptuje przeszczepianie narządów pobranych od osób zmarłych i uważa to za słuszne, w tym 62% osób potwierdziło to w sposób zdecydowany. Tylko niewielka grupa badanych -7% - nie aprobuje tej metody leczenia . Także w pracy Majchrowicz B. i Sadowskiej L. mieszkańcy Podkarpacia w 80% akceptują pobieranie narządów od osób zmarłych. Według badań Szczepańskiego S. i Pawlicy B. mieszkańcy województwa śląskiego akceptują pobieranie narządów od osób zmarłych - 86% ogółu badanych (53% zdecydowanie tak, 33% raczej tak). Gorzkiewicz B. i wsp. badali postawy młodzieży dotyczące transplantacji w zależności od typów studiów. Stopień akceptacji był zróżnicowany. Najwyższym stopniem akceptacji pobierania narządów wykazali się studenci kierunków medycznych. Gorzkiewicz B. i wsp. odnotowali, iż poziom akceptacji jest wyższy wśród ludzi młodych i lepiej wykształconych. Z badań Borkowskiej B. i Falkowskiej-Pijagin E. wynika, że 56% ankietowanych uważa za słuszne pobieranie od osób zmarłych w celu ratowania życia lub przywracania zdrowia, a 29% respondentów częściowo popiera te metodę leczenia . Badania własne oraz innych autorów potwierdzają, że w społeczeństwie z biegiem lat wzrasta akceptacja wobec transplantacji narządów. Analizując przeprowadzone badania można stwierdzić, iż w sytuacji zagrożenia swojego życia i konieczności wykonania przeszczepu, młodzież przyjęłaby cudzy narząd. Z opracowań Borkowskiej B. i Falkowskiej-Pijagin E. wynika, że 89% respondentów w sytuacji zagrożenia życia i konieczności dokonania przeszczepu, przyjęłaby narząd w celu ratowania swojego życia, w tym 21% wyraziłaby zgodę na przyjęcie narządu tylko od osoby spokrewnionej. Można także stwierdzić, że młodzież zna cenę życia ludzkiego i akceptuje chęć przyjęcia narządu od innego, niespokrewnionego dawcy. Przeprowadzone badania wykazały, iż ankietowani byliby gotowi do bycia dawcą tkanki lub narządu parzystego za życia. W ocenie badań Gorzkiewicz B. i wsp. odnotowano, że aż 97% respondentów byłaby gotowa oddać nerkę za życia osobie spokrewnionej lub bliskiej. Odnotowano także, że oddanie nerki budzi najmniej emocji. Z tych wyników Borkowskiej B. i FalkowskiejPijagin E. można odczytać, że ponad połowa respondentów tj. 53% w pełni akceptuje pobierania i przeszczepianie tkanek i narządów za życia, a częściowo popiera 34% badanych. Praca badawcza Makary-Studzińskiej M. i wsp. wykazała, że w grupie respondentek, które zgodziły się na oddanie swoich narządów po śmierci, w sytuacji oddania narządu za życia chęć oddania wyraziło 100% badanych osób, z czego 44% tylko osobie bliskiej. W analizie przeprowadzonych badań przez Pietruszkę M. oraz Falkowską-Pijagin E. w 56% osoby ankietowane byłyby gotowe oddać swój narząd za życia. Wg analizy Szczepańskiego S. i Pawlicy B. wśród ankietowanych mieszkańców województwa śląskiego 60% zadeklarowało pomoc osobie z najbliższej rodziny, 38% przyjacielowi a 29% obcej osobie . Badania własne wykazały, iż ankietowani zgodziliby się, aby po ich śmierci pobrano od nich jakiś narząd w celu przeszczepienia go innej osobie. Z badań Borkowskiej B. i Falkowskiej-Pijagin E. wynika, że trzy czwarte respondentów tj. 75% wyraziłoby zgodę na oddanie narządów. Także w pracy Majchrowicz B. i Sadowskiej L. ponad 80% ankietowanych akceptowało pobieranie narządów po śmierci i deklarowało donacje własnych. Z danych Centrum Badania Opinii Społecznej (opracowanie Derczyńskiego W.) wynika, że 74% Polaków wyraziłoby zgodę na pobranie od nich narządów po śmierci w celu przeszczepienia osobom potrzebującym . 92% respondentów uważa, iż większa świadomość społeczeństwa na temat transplantacji narządów, może mieć wpływ na liczbę przeszczepów, a 81% badanych uważa, że kształtowanie świadomości społecznej sprzyja postawie dawcy.( autorzy: M.Humańska i K. Dudek)

W naszym kraju funkcjonuje spora ilość ośrodków, w których przeprowadza się transplantacje. W licznych przypadkach każda z nich specjalizuje się w przeszczepianiu innych narządów co uważam za bardzo dobre rozwiązanie. Często im bardziej zawężonym zakresem w dziedzinie medycyny zajmują się lekarze to wiąże się to z większą jakością leczenia. Bardzo ważne aby pomiędzy ośrodkami funkcjonowała możliwie najlepsza komunikacja. Liczne konsultacje, a także współprace pomiędzy szpitalami zwykle przynoszą oczekiwane efekty, na których na samym końcu oczywiście korzysta pacjent.