Dodano1 rok temu

Polskie badanie: przedciążowe BMI matki oraz nadmierny przyrost masy ciała w czasie ciąży silnie wpływają na masę dziecka

5
odpowiedzi
155
wejść
0
ocena
Odpowiedzi [ 5 ]
20
Dodano 1 rok temu
Od dawna zwraca się uwagę na to, jak otyłość wpływa na nasze zdrowie. Z licznych badań można się było dowiedzieć, że to jak matka odżywia się przed planowanym poczęciem wpływa na zdrowie jej przyszłych dzieci. Jak czytamy w artykule polskie badania to potwierdzają. Być może dzięki temu, że analizę na ten temat przeprowadzili polscy naukowcy to istnieje szansa, że w naszym społeczeństwie poprawi się świadomość na temat otyłości i profilaktyki zdrowotnej. Niestety na polskich ulicach coraz częściej można dostrzec osoby z nadmierną ilością kilogramów, dlatego ważne jest aby zadziałać odpowiednio wcześnie.
10
Dodano 1 rok temu
Z pewnością w naszym kraju na przestrzeni ostatnich lat przybyło osób z nadmierną masą ciała. Jeszcze do niedawna problem ten był dużo powszechniejszy w krajach Europy Zachodniej czy Stanów Zjednoczonych. Niestety epidemia otyłości i nadwagi trafiła także do naszego kraju. Kobiety, które planują ciąże często nie uwzględniają różnych aspektów swojego zdrowia ponieważ nie mają wiedzy na temat tego jak się odpowiednio przygotować przed rodzicielstwem. Jak czytamy w artykule istnieje bardzo wiele zagrożeń dla dziecka, a także matki, które wynikają właśnie z tego, że jej masa ciała jest zbyt duża i konieczne jest wprowadzenie u niej konkretnych modyfikacji, aby ją zredukować.
20
Dodano 1 rok temu
Podstawą naszego zdrowia jest odpowiednio zbilansowana dieta, regularna aktywność fizyczna, a także unikanie nałogów. Przed planowaną ciążą dobrze jest aby zarówno kobieta jak i mężczyzna prowadzili właściwy tryb życia, co zwiększa szanse na to, że ich dziecko urodzi się zdrowie i w mniejszym stopniu będzie obciążone ryzykiem rozwoju niektórych schorzeń. Tego typu informacje zdecydowanie częściej powinny być przekazywane przyszłym rodzicom, ponieważ wydaje mi się, że świadomość w tym temacie jest na zdecydowanie zbyt niskim poziomie. Miejmy nadzieję, że liczne kampanie oraz akcje profilaktyczne zmienią coś w tej kwestii i przyszłe pokolenia, nie będą obciążone zwiększonym prawdopodobieństwem rozwoju chociażby otyłości.
00
Dodano 1 rok temu
Coraz częściej w kwestii otyłości mówi się o jej oddziaływaniu na zdrowie psychiczne. Wciąż wiele osób ma problem z dyskryminacją związaną z tym, że posiada nadmierną ilość kilogramów, co przez niektórych wciąż jest powodem do drwin i nieprzychylnych komentarzy. W takich sytuacjach zarówno dzieci jak i młode osoby bardzo często czują się niekomfortowo i nie mogą pogodzić się z tym jak wyglądają, a z różnych powodów brakuje im motywacji aby postarać się coś zmienić w swoim stylu życia. Często takie sytuacje przyczyniają się do rozwoju zaburzeń psychicznych takich jak depresja,
00
Dodano 1 rok temu
Liczba ludzi otyłych podwoiła się od 1980 r. WHO oszacowało, że w 2008 roku było na świecie 1,5 miliarda osób z nadwagą (BMI ≥25kg/m2 ), z czego 200 milionów mężczyzn oraz 300 milionów kobiet prezentowało cechy otyłości (BMI≥30kg/m2 ). WHO prognozuje, że w 2015 r. liczba osób otyłych wzrośnie do 700 milionów. Badania epidemiologiczne z ostatnich lat pokazują, że nadwaga i otyłość stanowią coraz poważniejszy problem również w Polsce. Na podstawie danych uzyskanych z reprezentatywnych badań prowadzonych na terenie całego kraju, nadmierną masę ciała obserwowano u około 50% dorosłych kobiet, z czego 28-29% miało nadwagę (BMI 25,0-29,9kg/m2 ) a u 19-22% rozpoznawano otyłość (BMI ≥30kg/m2 ). Brak jest dokładnych danych na temat częstości występowania nadwagi i otyłości w populacji Polek w wieku reprodukcyjnym, natomiast wyniki badań prowadzonych w innych krajach europejskich pokazują, że epidemia nadwagi i otyłości dotyka również tę grupę wiekową. Dla przykładu w Irlandii, podczas pierwszej wizyty ciążowej u 37% ciężarnych stwierdzano nadwagę oraz u 21% otyłość. W badaniach przeprowadzonych w Wielkiej Brytanii otyłość była stwierdzana u 16-19% ciężarnych podczas pierwszej wizyty ciążowej . Obecnie nadwaga i otyłość u ciężarnych stanowią jeden z najważniejszych problemów położniczych, zwiększających ryzyko powikłań matczynych, jak i płodowych Podwyższone BMI zwiększa ryzyko wystąpienia cukrzycy ciążowej (GDM), nadciśnienia indukowanego ciążą oraz choroby zakrzepowo-zatorowej. Wraz ze wzrostem BMI rośnie liczba porodów przedwczesnych i wykonywanych cięć cesarskich . U noworodków matek chorych na cukrzycę częściej występuje makrosomia, związane z nią urazy okołoporodowe oraz szereg zaburzeń takich jak wady wrodzone, zespół aspiracji smółki, zespół zaburzeń oddychania. Rozwinięcie GDM u otyłej ciężarnej, jako wynik istotnej deregulacji metabolicznej dodatkowo zwiększa ryzyko wystąpienia wyżej wymienionych powikłań. Opieka nad ciężarną ze zwiększonym BMI skupia się na ocenie dodatkowych czynników ryzyka oraz planowaniu porodu. Utrata masy ciała podczas ciąży niezależnie od wyjściowego BMI nie jest raczej zalecana, natomiast zapobieganie nadmiernemu jej wzrostowi w tym okresie może zmniejszyć ryzyko wystąpienia powikłań położniczych . Dowiedziono również, że nadmierny przyrost masy ciała podczas ciąży zwiększa ryzyko długoterminowej otyłości u matki jak i u dziecka, zwiększając tym samym ryzyko chorób z nią związanych. Nie ma wątpliwości, że przyrost masy ciała w przebiegu ciąży u kobiet z nadwagą (BMI 25,0–29,9kg/m2 ) oraz otyłością (BMI≥30kg/m2 ) powinien być mniejszy niż u kobiet z prawidłową masą ciała, odpowiednio 7–11,5kg (nadwaga) oraz 5–9kg (otyłość), wg Instytutu Zdrowia (USA). Wyniki badań naukowych pokazują, że normy te mogą nie znajdować zastosowania w przypadku ciężarnych z nadwagą oraz z otyłością i współistniejącą cukrzycą ciążową. Niektóre badania pokazują, że mniejszy przyrost masy ciała jest bezpieczny i może mieć korzystny wpływ na wyniki położnicze u kobiet z podwyższonym BMI- przyrost masy ciała w granicach 0–2,2 kg był związany w mniejszym odsetkiem występowania makrosomii. Wyniki innych autorów pokazują również, że ograniczenie podaży kalorii u otyłych kobiet z GDM wpływa korzystnie na dobowy profil glikemii, nie zwiększając istotnie ryzyka ketonurii . Wyniki naszego badania wydają się potwierdzać fakt niedostosowania wytycznych Instytutu Zdrowia (USA) do szczególnej grupy pacjentek z podwyższonym BMI i współistniejącą cukrzycą ciążową. Świadczy o tym brak różnic statystycznych w większości badanych parametrów u ciężarnych z zalecanym przez Instytut Zdrowia (USA) przyrostem masy ciała w stosunku do ciężarnych z nieprawidłowym przyrostem lub spadkiem masy ciała. O’Brien i wsp. w dużej metaanalizie wykazali dodatnią zależność między rosnącym BMI a częstością występowania stanu przedrzucawkowego. W naszym badaniu NIC występowało również statystycznie częściej w podgrupie z większym od zalecanego przyrostem masy ciała , w porównaniu do podgrupy z mniejszym od zalecanego przyrostem masy ciała , podczas gdy przedciążowe BMI obu grup nie różniło się statystycznie. Warto również zwrócić uwagę na fakt, że mimo braku różnicy statystycznej, NIC występowało odsetkowo rzadziej w podgrupie z mniejszym od zalecanego przyrostem masy ciała w stosunku do podgrupy z zalecanym przez Instytut Zdrowia (USA) przyrostem masy ciała. Świadczyć to może o wpływie nadmiernego przyrostu masy ciała na zwiększenie częstości występowania NIC. Ouzounian i wsp. w retrospektywnym badaniu kohortowym stwierdzili u ciężarnych z GDM dodatnią zależność między przedciążowym BMI, jak również nadmiernym przyrostem masy ciała wg zaleceń Instytutu Medycyny (USA) a częstością występowania makrosomii. W tej pracy autorzy podają odsetek makrosomii u pacjentek z normalną masą ciała na poziomie – 7,4%, z nadwagą – 11,4%, z otyłością – 19,0 % oraz stwierdzają 3-krotne zwiększenie ryzyka makrosomii w grupie ciężarnych z nadmiernym przyrostem masy ciała. Te wyniki znajdują potwierdzenie w innym badaniu, również dotyczącym kobiet z rozpoznaną GDM . W naszej grupie badanej, choć nie stwierdzono różnic statystycznych pomiędzy poszczególnymi podgrupami, można dostrzec tendencje procentowe, które pokazują, że makrosomii było najwięcej w podgrupie z nadmiernym przyrostem masy ciała – (11; 25,6%), a najmniej w podgrupie ze wzrostem masy ciała poniżej normy zalecanej przez Instytut Zdrowia (USA) ( – (5; 10%). Średnia masa ciała noworodków odzwierciedla te tendencje, będąc najwyższą w podgrupie II – 3607±690g, a najniższą w podgrupie III – 3440±530g. Co ciekawe, obserwowano stosunkowo wysoki odsetek makrosomii u ciężarnych z brakiem zmiany lub spadkiem masy ciała – (11; 16,9%), na co mogło mieć wpływ największe średnie, przedciążowe BMI w tej podgrupie (35,0±5,0). Z uwagi na dowiedzioną rolę podwyższonego przedciążowego BMI na występowanie powikłań położniczych, poddaliśmy w naszej pracy ocenie jego wpływ na występowanie poszczególnych komplikacji w całej grupie badanej. Wyniki analizy z zastosowaniem krzywych ROC potwierdzają wpływ podwyższonego BMI na występowanie makrosomii, nadciśnienia indukowanego ciążą oraz konieczności ukończenia ciąży cięciem cesarskim, co sugerowali również inni autorzy. Analiza ta nie wykazała jednak wpływu podwyższonego przedciążowego wskaźnika BMI na występowanie porodu przedwczesnego, co pozostaje w opozycji do wyników innych badań, gdzie taki wpływ podawano. W trakcie opracowywania wyników niniejszej publikacji Polskie Towarzystwo Ginekologiczne (PTG) przedstawiło zalecenia na rok 2011 dotyczące przyrostu masy ciała w ciąży powikłanej cukrzycą ciążową. Wartym podkreślenie jest fakt, iż istotnie różnią się one od wytycznych Instytutu Zdrowia (USA) wyłącznie w grupie ciężarnych z otyłością (BMI≥30 kg/m2 ). Zalecenia PTG nie podają dolnej granicy przyrostu masy ciała, za górną granicę przyjmują natomiast 7 kg, co w świetle wyników niniejszej publikacji oraz doniesień innych autorów wydaje się korzystniejsze. Nie ma wątpliwości, że przyrost masy ciała w przebiegu ciąży u kobiet z nadwagą (BMI 25,0–29,9kg/m2 ) oraz otyłością (BMI≥30kg/m2 ) powinien być mniejszy niż u kobiet z prawidłową masą ciała, odpowiednio 7–11,5kg (nadwaga) oraz 5–9kg (otyłość), wg Instytutu Zdrowia (USA). Wyniki badań naukowych pokazują, że normy te mogą nie znajdować zastosowania w przypadku ciężarnych z nadwagą oraz z otyłością i współistniejącą cukrzycą ciążową. Niektóre badania pokazują, że mniejszy przyrost masy ciała jest bezpieczny i może mieć korzystny wpływ na wyniki położnicze u kobiet z podwyższonym BMI- przyrost masy ciała w granicach 0–2,2 kg był związany w mniejszym odsetkiem występowania makrosomii. Wyniki innych autorów pokazują również, że ograniczenie podaży kalorii u otyłych kobiet z GDM wpływa korzystnie na dobowy profil glikemii, nie zwiększając istotnie ryzyka ketonurii. Wyniki naszego badania wydają się potwierdzać fakt niedostosowania wytycznych Instytutu Zdrowia (USA) do szczególnej grupy pacjentek z podwyższonym BMI i współistniejącą cukrzycą ciążową. Świadczy o tym brak różnic statystycznych w większości badanych parametrów u ciężarnych z zalecanym przez Instytut Zdrowia (USA) przyrostem masy ciała w stosunku do ciężarnych z nieprawidłowym przyrostem lub spadkiem masy ciała . O’Brien i wsp. w dużej metaanalizie wykazali dodatnią zależność między rosnącym BMI a częstością występowania stanu przedrzucawkowego. W naszym badaniu NIC występowało również statystycznie częściej w podgrupie z większym od zalecanego przyrostem masy ciała , w porównaniu do podgrupy z mniejszym od zalecanego przyrostem masy ciała , podczas gdy przedciążowe BMI obu grup nie różniło się statystycznie. Warto również zwrócić uwagę na fakt, że mimo braku różnicy statystycznej, NIC występowało odsetkowo rzadziej w podgrupie z mniejszym od zalecanego przyrostem masy ciała w stosunku do podgrupy z zalecanym przez Instytut Zdrowia (USA) przyrostem masy ciała. Świadczyć to może o wpływie nadmiernego przyrostu masy ciała na zwiększenie częstości występowania NIC. Ouzounian i wsp. w retrospektywnym badaniu kohortowym stwierdzili u ciężarnych z GDM dodatnią zależność między przedciążowym BMI, jak również nadmiernym przyrostem masy ciała wg zaleceń Instytutu Medycyny (USA) a częstością występowania makrosomii. W tej pracy autorzy podają odsetek makrosomii u pacjentek z normalną masą ciała na poziomie – 7,4%, z nadwagą – 11,4%, z otyłością – 19,0 % oraz stwierdzają 3-krotne zwiększenie ryzyka makrosomii w grupie ciężarnych z nadmiernym przyrostem masy ciała. Te wyniki znajdują potwierdzenie w innym badaniu, również dotyczącym kobiet z rozpoznaną GDM. W naszej grupie badanej, choć nie stwierdzono różnic statystycznych pomiędzy poszczególnymi podgrupami, można dostrzec tendencje procentowe, które pokazują, że makrosomii było najwięcej w podgrupie z nadmiernym przyrostem masy ciała – (11; 25,6%), a najmniej w podgrupie ze wzrostem masy ciała poniżej normy zalecanej przez Instytut Zdrowia (USA) – (5; 10%). Średnia masa ciała noworodków odzwierciedla te tendencje, będąc najwyższą w podgrupie II – 3607±690g, a najniższą w podgrupie III – 3440±530g. Co ciekawe, obserwowano stosunkowo wysoki odsetek makrosomii u ciężarnych z brakiem zmiany lub spadkiem masy ciała, na co mogło mieć wpływ największe średnie, przedciążowe BMI w tej podgrupie. Z uwagi na dowiedzioną rolę podwyższonego przedciążowego BMI na występowanie powikłań położniczych, poddaliśmy w naszej pracy ocenie jego wpływ na występowanie poszczególnych komplikacji w całej grupie badanej. Wyniki analizy z zastosowaniem krzywych ROC potwierdzają wpływ podwyższonego BMI na występowanie makrosomii, nadciśnienia indukowanego ciążą oraz konieczności ukończenia ciąży cięciem cesarskim, co sugerowali również inni autorzy. Analiza ta nie wykazała jednak wpływu podwyższonego przedciążowego wskaźnika BMI na występowanie porodu przedwczesnego, co pozostaje w opozycji do wyników innych badań, gdzie taki wpływ podawano. W trakcie opracowywania wyników niniejszej publikacji Polskie Towarzystwo Ginekologiczne (PTG) przedstawiło zalecenia na rok 2011 dotyczące przyrostu masy ciała w ciąży powikłanej cukrzycą ciążową . Wartym podkreślenie jest fakt, iż istotnie różnią się one od wytycznych Instytutu Zdrowia (USA) wyłącznie w grupie ciężarnych z otyłością (BMI≥30 kg/m2 ). Zalecenia PTG nie podają dolnej granicy przyrostu masy ciała, za górną granicę przyjmują natomiast 7 kg, co w świetle wyników niniejszej publikacji oraz doniesień innych autorów wydaje się korzystniejsze. ( publikacja p. Paweł Gutaj i wsp.)
Strona:1
Liczba głównych odpowiedzi na stronie:  
Dodaj odpowiedź
Aby dodać odpowiedź musisz się zalogować
Toast