Panie Profesorze! Ja i zapewne wielu lekarzy POZ zapraszam do mnie na tylko tydzień do pracy! Dużo nie żądam: proponuję pięciu pacjentów na godzinę przez sześć godzin dziennie osobiście w trybie stacjonarnym ( nie żądam dziesięciu godzin ) . W tym mogą być teleporady (obecnie 2-3 dziennie to max). Do tego ze trzy wizyty domowe do pacjentów z infekcją, bo przecież minister powiedział, że się należą, po co przychodzić. Zapewnię fartuchy fizelinowe, maskę chirurgiczną i rękawice lateksowe od starosty. Proszę się przebrać na mrozie przed domem lub na klatce schodowej. A potem wrócić do domu. Etatowe 7h 35minut. Jak cywilizowany człowiek! Bez Pana nie damy rady tego ogarnąć! ;-) Zaopatrzę też w pulsoksymetr, żeby mógł Pan zgodnie z zaleceniami każdą saturację 94 i mniej kierować do szpitala. I proszę wytłumaczyć wszystkim niezałatwionym pacjentom, żeby nie oczekiwali, że będą przyjęci dzisiaj czy jutro, bo się skończyły godziny przyjęć. I proszę też wyjaśnić pacjentowi, dlaczego dyspozytor Systemowy pacjentowi z dusznością, tachypnoe słyszalną podczas rozmowy, saturacją 88, gorączką odmawia wysłania Zespołu Rat., "bo jeszcze dobrze rozmawia". Oczywiście wszystko powyżej z półironią, bo od zeszłego stulecia, kiedy Pan Profesor praktykował jako młody lekarz w jakimś POZ i pamięta tamte czasy, to trochę się pozmieniało...