Moim zdaniem takie rozwiązania jakie są opisywane w artykule są przyszłością. Wirtualna rzeczywistość staje się coraz bardziej realistyczna co pozwala na odtworzenie różnych sytuacji, które następnie mogą mieć miejsce w prawdziwym życiu. W takiej sytuacji jest dużo łatwiej specjalistom będzie można pomóc pacjentom. Dobrym posunięciem jest, że takie zajęcia są przeprowadzane na zajęciach w czasie kształcenia na studiach. Z pewnością jest to dobra forma dydaktyki, która może zachęcić studentów do nauki i pogłębiania wiedzy medycznej. To przełoży się na lepsze kwalifikacje w pierwszych latach kariery zawodowej.

Jakiś czas temu na wielu polskich uczelniach otwarto pracownie symulacji medycznych, na których studenci mogli uczyć się jak w odpowiedni sposób należy zachować się, aby udzielić pacjentowi najlepszej pomocy, które zwiększą ich szanse na przeżycie. Aktualnie idziemy o krok, dalej na co pozwala nam rozwój technologii. Cieszę się, że na uczelniach medycznych dąży się do tego aby takie rozwiązania jak te opisane w artykule wprowadzać ponieważ im więcej różnych scenek, sytuacji czy też algorytmów zostanie w jak najbardziej wiarygodny sposób przeprowadzonych na zajęciach tym lepiej dla przyszłych lekarzy.

Z pewnością tego rodzaju inwestycję szybko się zwrócą "pod postacią" lepiej przygotowanych do zawodu młodych lekarzy. Warto podkreślić, że obecnie młodzi ludzie od najmłodszych lat swojego życia mają kontakt z przeróżnymi urządzeniami elektronicznymi. To bez wątpienia pozwoli im łatwiej odnaleźć się w nowej formie zajęć. Nie zawsze istnieją ku temu właściwe warunki, aby studenci mogli doświadczyć na zajęciach różnych sytuacji klinicznyc.h, które mogą im się w prawdziwym życiu. Mam nadzieję, że coraz więcej uczelni w naszym kraju będzie decydować się aby otwierać tego rodzaju pracowni.