nie potrzebna jest kontrola Niku- wystarczy porozmawiać z pediatrami. - nadal leży opieka w szkołach - nadal państwo nie prowadzi oświaty i batalii z ruchami anty szczepionkowymi, nadal mamy przestarzały i bolesny kalendarza szczepień nadal po południ i w święta nie ma zapewnionej specjalistycznej opieki pediatrycznej tylko dla dzieci zabrakło...zn

Myślę, że wciąż rola pediatry i lekarza rodzinnego w opiece zdrowotnej jest zbyt mała albo niedoceniana. Zapewnienie wysokiej jakości opieki profilaktycznej nad małymi dziećmi wymaga od lekarza rozległej wiedzy z zakresu fizjologii i patologii rozwoju fizycznego i psychoruchowego dziecka, wnikliwości diagnostycznej oraz poświęcenia odpowiedniej ilości czasu na przeprowadzenie badania. Przeznaczony na badanie czas, w zależności od wieku dziecka i dotychczasowych kontaktów lekarza z dzieckiem i jego rodzicami, powinien wynosić 20-30 minut. W realizacji zadań profilaktycznych niezbędna jest także dobra współpraca lekarza i pielęgniarki POZ z rodzicami dziecka, a profilaktyka powinna być ukierunkowana na całą rodzinę. Organizacja profilaktycznej opieki zdrowotnej nad dziećmi w wieku 0-5 lat, czyli system profilaktycznej opieki zdrowotnej nad dziećmi oparty jest na zasadzie ciągłości opieki – ten sam lekarz opiekuje się dzieckiem w zdrowiu i chorobie. Po wypisaniu dziecka z oddziału noworodkowego rodzice zobowiązani są do zgłoszenia go w przychodni POZ, według własnego wyboru. Zgłoszenie polega na wypełnieniu deklaracji wyboru lekarza, pielęgniarki i położnej dla swego dziecka (wybór położnej powinien być dokonany wcześniej, jeszcze przed urodzeniem dziecka – w ostatnim trymestrze ciąży). Zakres świadczeń obejmuje: - przeprowadzanie testów przesiewowych i profilaktycznych badań lekarskich dzieci; - edukację zdrowotną rodziców i dzieci; - kwalifikacyjne badania lekarskie dzieci przed szczepieniami ochronnymi; -opiekę czynną nad dziećmi z chorobami przewlekłymi, niepełnosprawnością oraz innymi problemami zdrowotnymi i społecznymi. Zgodnie z definicją Światowej Organizacji Zdrowia9, test przesiewowy (przesiew, skrining) jest wstępną identyfikacją nierozpoznanych dotychczas chorób, zaburzeń lub wad, poprzez zastosowanie testów i innych szybkich metod badania. Testy te wyodrębniają w populacji osoby, które prawdopodobnie mają daną chorobę lub zaburzenie (dodatni wynik testu) lub prawdopodobnie ich nie mają (ujemny wynik testu). Głównym celem testu przesiewowego jest wczesne wykrycie i leczenie zaburzeń, gdy można odwrócić proces chorobowy lub zahamować jego progresję. Celem skriningu nie jest ustalenie rozpoznania – u dzieci z dodatnim wynikiem testu należy przeprowadzić poszerzoną diagnostykę w celu potwierdzenia lub wykluczenia zaburzenia (postępowanie poprzesiewowe). Testy przesiewowe wykonuje się w grupach wieku (okresach rozwoju dziecka), w których zaburzenie, które chcemy zidentyfikować, najczęściej się pojawia lub pogłębia. Program przesiewowy jest pojęciem szerszym i składa się z trzech faz: 1. test przesiewowy wykonany u wszystkich osób w danej populacji; 2. postępowanie poprzesiewowe – diagnostyka u osób z dodatnim wynikiem testu; 3. leczenie lub inne działania korygujące. Cele ogólne badań profilaktycznych i bilansów zdrowia u dzieci w wieku 0-5 lat obejmują: 1. Identyfikację problemów zdrowotnych dziecka – dokonanie oceny jego zdrowia i rozwoju fizycznego, motorycznego i psychospołecznego w celu wczesnego wykrycia zaburzeń (profilaktyka wtórna – drugorzędowa) oraz zaplanowania odpowiedniego postępowania terapeutycznego lub korekcyjnego, umożliwiającego wyrównanie ewentualnych deficytów rozwojowych (profilaktyka trzeciorzędowa – opieka czynna). 2. Ocenę dobrostanu i funkcjonowania rodziny (zachowania zdrowotne, postawy rodzicielskie, warunki społeczno-ekonomiczne). 3. Współpracę z rodzicami i edukację zdrowotną. Szczepienia ochronne są jednym z najważniejszych działań w profilaktyce pierwotnej (pierwszorzędowej) u dzieci i młodzieży. Są realizowane zgodnie z Programem Szczepień Ochronnych (PSO). Program ten jest uaktualniany co rok i ukazuje się w formie Komunikatu Głównego Inspektora Sanitarnego, w dzienniku urzędowym Ministra Zdrowia. Zawiera on wykaz szczepień obowiązkowych wraz z kalendarzem ich wykonywania oraz szczepień uzupełniających obowiązujących w danym roku. Zadaniem lekarza sprawującego opiekę profilaktyczną nad dzieckiem jest:  udzielenie rodzicom wyczerpującej informacji o szczepieniach obowiązkowych i zalecanych u ich dzieci, w tym o skali zagrożenia chorobami, przeciw którym są szczepienia, jak również o możliwości wystąpienia niepożądanych odczynów poszczepiennych (NOP). Lekarz powinien przedstawić powyższe zagadnienia zrozumiałym i maksymalnie prostym językiem. Jest to szczególnie ważne, ponieważ rośnie aktywność ruchów antyszczepionkowych, eksponujących w czasopismach popularnych i w Internecie doniesienia o szkodliwym wpływie szczepień na zdrowie; - przeprowadzenie badania lekarskiego dziecka (wywiad i badanie przedmiotowe) przed szczepieniem (tzw. kwalifikacja do szczepienia). Jego celem jest orzekanie, czy w chwili badania nie ma przeciwwskazań do szczepienia; - udzielenie pomocy w przypadku wystąpienia niepożądanego odczynu poszczepiennego (NOP) oraz powiadomienie Państwowego Powiatowego Inspektora Sanitarnego o podejrzeniu lub rozpoznaniu NOP; - odnotowanie faktu szczepienia w karcie szczepień ochronnych dziecka oraz w książeczce zdrowia dziecka i książeczce szczepień. Edukacja zdrowotna jest, obok szczepień ochronnych, drugim kluczowym elementem profilaktyki pierwotnej. Ogrom informacji z różnych źródeł, przede wszystkim z Internetu, powoduje, że współcześni rodzice mogą czuć się zagubieni i nie zawsze są w stanie w sposób krytyczny wykorzystać pozyskaną wiedzę. Edukacja zdrowotna podczas indywidualnych kontaktów lekarza i pielęgniarki z dzieckiem i jego rodzicami (w trakcie badań profilaktycznych, szczepień czy udzielania porad w czasie choroby) jest okazją do uporządkowania tej wiedzy i rozbudzenia motywacji do działań na rzecz zdrowia. W zależności od konkretnej sytuacji i potrzeb, a także wieku dziecka i etapu rozwoju edukacja zdrowotna rodziców dotycząca ich dzieci w wieku niemowlęcym, poniemowlęcym i przedszkolnym powinna obejmować następującą tematykę: - żywienie w najwcześniejszym okresie życia z położeniem nacisku na promocję karmienia piersią; - higiena dnia codziennego i w środowisku domowym; - rozwój psychoruchowy dziecka, budowanie prawidłowych relacji w rodzinie i zapobieganie problemom wychowawczym u dzieci; - zapobieganie wypadkom, urazom oraz innym stanom zagrożenia zdrowia i życia dziecka w środowisku domowym oraz ruchu drogowym; - rola aktywności ruchowej w prawidłowym rozwoju fizycznym, motorycznym, intelektualnym i emocjonalnym dziecka – specyficzne potrzeby w zależności od okresu rozwojowego; - wczesna profilaktyka otyłości; -zapobieganie próchnicy zębów, chorobom przyzębia i wadom zgryzu; - budowanie środowiska dziecka wolnego od dymu tytoniowego. oradnictwo czynne jest istotnym elementem profilaktyki trzeciorzędowej, której celem jest zapobieganie dalszym niepomyślnym skutkom chorób i niepełnosprawności. Opieka czynna lekarza POZ nad dziećmi z chorobą przewlekłą lub niepełnosprawnością obejmuje: - stały nadzór nad tymi dziećmi, ich leczenie i rehabilitację oraz współpracę z lekarzami specjalistami. Ogromne znaczenie ma współdziałanie z rodzicami i rozpoznawanie, jakiego typu wsparcia potrzebuje rodzina; - utrzymanie dobrostanu psychicznego i dobrej jakości życia chorego dziecka; - prowadzenie indywidualnej edukacji zdrowotnej ukierunkowanej na potrzeby dziecka i jego rodziny, szkolenie rodziców w zakresie specjalnych potrzeb pielęgnacyjnych i rozwojowych dziecka;- zlecanie, w razie potrzeby, pielęgniarce rodzinnej/ środowiskowej przeprowadzania wywiadów środowiskowych w domu rodzinnym dziecka; - w przypadku konieczności udzielenia rodzinie wsparcia instytucjonalnego – współpracę lekarza POZ z odpowiednimi ośrodkami działającymi w oparciu o ustawę o pomocy społecznej. ( treści z pracy poglądowej autorstwa: Anny Oblacińskiej i Marii Jodkowskiej).