Bardzo ciekawy komentarz. Ryzyko zachorowania na choroby zakaźne i pasożytnicze, które występują znacznie częściej w regionach świata o ciepłym klimacie podzwrotnikowym i tropikalnym oraz na terenach, które charakteryzują się złymi warunkami sanitarnymi, nadal w dużej mierze zależy od zachowania osoby podróżującej. Do podstawowych sposobów zapobiegania niektórym chorobom zakaźnym należą szczepienia ochronne, będące najważniejszym elementem przygotowania się przed wyjazdem, oraz przestrzeganie szeroko rozumianej higieny w czasie trwania podróży. Należy w miarę możliwości zapewnić sobie pomieszczenia do spania i środki transportu o najlepszej możliwej jakości. Owady i pajęczaki są wektorami wielu groźnych chorób zakaźnych i pasożytniczych, w tym malarii, dengi i żółtej gorączki. Jeżeli unikniemy ukąszenia przez stawonogi, unikniemy tym samym zachorowania na choroby zakaźne, które one przenoszą. Ochrona polega na omijaniu terenów występowania przenosicieli oraz pozostawaniu w pomieszczeniach zamkniętych w okresach i ich największej aktywności, czyli unikanie przebywania na otwartym terenie od zmierzchu do świtu. W przypadkach, kiedy jest to niemożliwe, potrzebne jest podejście kompleksowe – jednoczesne stosowanie kilku sposobów zapobiegania ugryzieniom przez stawonogi. Ochrona przed stawonogami polega na noszeniu właściwego ubrania z długimi nogawkami spodni i rękawami koszuli, używaniu nakryć głowy, które chronią również kark (np. kapeluszy), stosowaniu repelentów, spaniu w łóżkach z moskitierami, stosowaniu klimatyzacji w zamkniętych pomieszczeniach oraz siatek na oknach i na kratkach wentylacyjnych. Ochrona przed pogryzieniem polega na unikaniu styczności z lokalnymi zwierzętami, zarówno domowymi (psy, koty), jak i dzikimi (np. lisy, małpy, szopy) – należy unikać dotykania i karmienia zwierząt, spaniu przy zamkniętych oknach lub w zamkniętych namiotach, by utrudnić dostanie się zwierząt (małpy, nietoperze), jak najszybszym przemyciu wodą z mydłem ewentualnych zranień po pogryzieniu lub zadrapaniu przez zwierzę i niezwłocznym zgłoszeniu się po pomoc do placówki ochrony zdrowia (profilaktyka poekspozycyjna wścieklizny i tężca). Woda z kranu w krajach o niedostatecznych warunkach sanitarnych zwykle nie nadaje się bezpośrednio do spożycia, gdyż nie wszystkie drobnoustroje są niszczone przez chlorowanie (np. cysty pierwotniaków Giardia lamblia czy Cryptosporidium parvum). Przed spożyciem woda kranowa powinna być filtrowana i odkażana, a najlepiej przegotowana. Dzienna podaż wody musi być wystarczająca. Lód stosowany do schładzania napojów należy przygotowywać wyłącznie z wody bezpośrednio zdatnej do spożycia, najlepiej przegotowanej. W strefie klimatu gorącego zapotrzebowanie kaloryczne organizmu jest mniejsze niż w klimacie umiarkowanym, natomiast pożywienie powinno zawierać wszystkie niezbędne składniki odżywcze, co zapewnia urozmaicony jadłospis, bogaty w owoce i warzywa. Ważny jest prawidłowy rozkład przyjmowanych porcji pożywienia w ciągu dnia. Podczas największych upałów posiłki powinny być lekkostrawne i niskokaloryczne. W klimacie tropikalnym należy unikać alkoholu i dużych ilości kawy, które mają działanie odwadniające. Powinno się unikać bardzo zimnych produktów (lody, mrożone napoje), a także posiłków zbyt gorących. Najlepiej spożywać mleko lub jogurty fabrycznie pakowane. Szczególną uwagę trzeba zwrócić na higienę przygotowywania posiłków. W klimacie gorącym bardzo łatwo może dojść do zatruć pokarmowych. Wszystkie posiłki należy zjadać w dniu ich przyrządzenia. Ważnym elementem zapobiegania zatruciom pokarmowym jest ochrona produktów spożywczych przed ich zanieczyszczeniem przez owady (np. muchy) i wydaliny ludzi i zwierząt. Najważniejsze zachowania higieniczne polegają na każdorazowym myciu rąk wodą z mydłem przed jedzeniem; jeśli woda i mydło nie są dostępne, można zastosować żele i chusteczki ze środkiem dezynfekcyjnym, piciu tylko butelkowanych napojów lub przegotowanej wody, ewentualnie wody odkażonej specjalnymi środkami, powstrzymaniu się od picia napojów z lodem niewiadomego pochodzenia, powstrzymaniu się od spożywania żywności pochodzącej od ulicznych sprzedawców, zrezygnowaniu ze spożywania produktów mlecznych, jeśli nie mamy pewności czy były pasteryzowane.Unikanie urazów i wypadków komunikacyjnych, które są główną przyczyną obrażeń ciała osób podróżujących i wiążą się z ryzykiem korzystania z miejscowej służby zdrowia oraz, pośrednio, zakażeń szpitalnych, polega na bezwarunkowym unikaniu picia alkoholu przed planowanym prowadzeniem pojazdu, zapinaniu pasów bezpieczeństwa, używaniu fotelików samochodowych dla dzieci, używaniu kasków podczas jazdy rowerem/motocyklem, unikaniu korzystania z przepełnionych autobusów lub mikrobusów, poruszaniu się tylko przy świetle dziennym i unikanie jazdy po zmierzchu. Warunki środowiska w klimacie gorącym są trudniejsze do życia dla osób przystosowanych do klimatu umiarkowanego. Ryzyko zachorowania może zmniejszyć właściwa adaptacja do lokalnych warunków klimatycznych, która jest szczególnie ważna podczas wyjazdów do krajów o gorącym wilgotnym klimacie oraz w wysokie góry dla podróżnych w starszym wieku. Okresem aklimatyzacji nazywa się początkowy okres pobytu w nowych warunkach klimatycznych, podczas którego organizm osoby podróżującej adaptuje się do odmiennych warunków otoczenia. Największe zmiany dotyczą układu krążenia, oddychania i skóry. Do odmiennego sposobu żywienia przystosowuje się również układ pokarmowy. Długość okresu adaptacyjnego zależy przede wszystkim od stanu zdrowia, wieku i wydolności fizycznej osoby podróżującej. U niektórych podróżujących aklimatyzacja może przebiegać dłużej, dotyczy to zwłaszcza osób starszych i otyłych. W związku z dużą utratą wody i elektrolitów przez wydalanie i parowanie potu, mogą wystąpić zaburzenia gospodarki wodno-elektrolitowej, które mogą prowadzić do wyczerpania cieplnego i kurczów mięśniowych. W czasie aklimatyzacji należy pić dużą ilość wody, najlepiej napojów izotonicznych, w ilości co najmniej 3–4 litrów na dobę. Przy wysokiej temperaturze i wilgotności powietrza wykonywanie czynności związanych z dużym wysiłkiem i wytwarzaniem ciepła przez mięśnie (np. praca fizyczna i uprawianie sportu) należy rozpoczynać wcześnie rano i przerywać w południe, gdy słońce jest najsilniejsze i temperatura najwyższa, a następnie kontynuować późnym popołudniem. Bardzo ważny jest regularny sen, co najmniej 7 godzin na dobę, odpoczynek w najgorętszej porze dnia oraz unikanie nadmiernego wysiłku fizycznego w pierwszych dniach pobytu.